De vraag die ik haat:’hoe gaat het met je?’

Hoi hoi lieverds,

Omdat heel vaak op mijn blog verscheen dat ik het af en toe wat beu ben en er onderdoor zit, besloot ik om een nieuwe reeks in te voegen op zondag. In deze reeks vertel ik wat me dwarszit en wat er allemaal in mijn hoofdje omgaat. Om vandaag het onderwerp af te trappen, gebruik ik dus een van de meest hatelijkste openingszinnen. Elke keer ik iemand op straat tegenkom krijg ik die vraag:’ Hey, hoe is het met je?’ Maar waarom haat ik deze vraag?

Meestal is deze vraag een gewoonte geworden. Het is een standaardzin die we in onze dagelijkse taal gebruiken maar 9/10 zijn we niet geïnteresseerd in de betekenis ervan. Ons standaard antwoord is dan ook meestal ;’goed’. Helaas, hoe autistisch ik ook ben, antwoord ik heel vaak:’slecht.’ Maar wat zijn mensen hun reactie daarop?

Dit is echt weer iets heel persoonlijks. Meestal hoop ik dat mensen dan naar mijn problemen willen luisteren en beginnen doorvragen. Maar helaas zijn de geïnteresseerde mensen heel zeldzaam. De meerderheid weet nu eenmaal niet wat ze moeten zeggen want de door maatschappij ingestudeerde tekst klopt niet meer! Meestal zeggen de mensen gewoon ‘oei’ of negeren ze het en praten ze over een onderwerp. Opnieuw, ik begrijp dit perfect omdat een mens nog steeds vrij veel van structuur houdt. Alleen is dit erg jammer voor de mensen die wel degelijk met een probleem zitten en erover willen praten.

Ik geef ook eerlijk toe dat ik een geval apart ben. Ik sukkel(de) met een depressie en kon met zeer weinig mensen hierover praten. Dus dit was altijd de aangewezen moment voor mij! Helaas, wouden andere dat niet en vergat ik dat. Daarom wil ik gewoon zeggen, let op met eerlijk  zijn want het kan je teleur stellen en let op met deze vraag want dit kan mensen hoop geven.

❤ Emma xxx